1977; ik sluit een heerlijke schooltijd af. De laatste vijf jaar heb ik genoten op HAVO Oud Vroenhoven in het, voor de inwoners van Maastricht en omgeving, bekende voormalige klooster aan de Tongerseweg. Ondanks het imposante gebouw, heb ik mij hier zeker niet verloren maar heel vertrouwd gevoeld.
Als middelbare scholieren en uiteraard luidruchtige pubers, werden we begeleid en in het gareel gehouden door de broeders van de Beyart. Zij woonden in een apart gedeelte van het gebouw. Strenge, maar passievolle docenten met een grote betrokkenheid bij het wel en wee van hun leerlingen. De broeders kenden ons bij naam en wisten ‘alles’ over ons. Tenminste zo leek het in die tijd.
De vier Lilian’s in mijn klas, mijn maatje Maurice, het buitenzwembad (welke school had een eigen zwembad!), het samen zwoegen voor een tentamen, de stoere jongens op hun ‘Zündapp Goudhaantje’ en zelf verliefd worden op een knul met een Puch Maxi, tja. In ieder geval koester ik de vele herinneringen. Een tijd zonder mobieltjes. Het kiekje van de school en de klassenfoto uit het eindexamenjaar zijn enkele tastbare herinneringen. Wellicht kun jij mij ontdekken 😉
De jaren erna heeft de school een turbulente tijd doorgemaakt. De school breidde uit, het onderwijs veranderde, leken-docenten namen het over van de broeders. Scholengemeenschap Oud Vroenhoven werd na een fusie onderdeel van het Trichter College en de laatste jaren is de school verder gegaan als het Bonnefanten College.
2020: meer dan 40 jaar later…
“Of wij interesse hebben in het realiseren van een boekje over de historie, de verbouwing en de toekomst van het voormalige klooster aan de Tongerseweg in Maastricht?”
Deze vraag stelt Leon Teunissen van Dubbel-l Ontwikkelaars uit Amsterdam en komt via SATIJNplus Architecten bij KIT. binnen. Het architectenbureau is in samenwerking met Butzelaar Architecten betrokken bij de herbestemming van het monumentale vastgoed.
XIOR, de nieuwe eigenaar van het pand, is gespecialiseerd in studentenhuisvesting en heeft het gebouw laten transformeren naar een aantrekkelijke huisvesting voor internationale studenten die in Maastricht willen studeren. Vanuit de hele wereld vliegen zijn in.
Uiteraard hoop ik dat zij gaan genieten van hun nieuwe woon- en leeromgeving en niet te vergeten, het centrum van Maastricht, net zoals wij dit vele jaren geleden deden.
Boekje; de metamorfoses van een monument
Natuurlijk hebben wij interesse in deze opdracht. Hoe gaaf is het om meer dan 40 jaar later een boekje te kunnen samenstellen over je oude school!
Naast de vaste ontwerper Philippe van KIT. is er voor deze opdracht een team gevormd met nóg twee oud-leerlingen van de school uit een andere periode! Fotograaf Aron Nijs en tekstschrijver Dewi Andoetoe. Beiden zijn ook razend enthousiast weer te kunnen rondlopen op deze locatie, foto’s te kunnen maken en interviews te kunnen afnemen bij oud-docenten.
Wij zijn onder de indruk van de metamorfose die het gebouw in de loop van de tijd heeft ondergaan. In het verleden zijn de ‘cellen’ van de broeders samengevoegd voor de realisatie van de nodige leslokalen. De leslokalen zijn nu weer gehalveerd en een extra verdieping is aangebracht om een maximaal aantal studenten te kunnen huisvesten. Bijzonder knap gedaan.
De kapel van de broeders die vele functies heeft gehad is gelukkig nog duidelijk herkenbaar. Ooit is de kapel getransformeerd in een aula, daarna in een gymzaal en nu fungeert de voormalige kapel weer als ontmoetingsruimte.
De broeders zouden vast en zeker de nieuwe functie van hun klooster hebben gewaardeerd! Het blijft een fijne plek waar jonge mensen kunnen leven, studeren en vrienden zullen maken voor het leven.
Het ‘Mestreechs’ zul je in de gangen niet meer horen. De voertaal is nu Engels. Maar een ding is zeker; oude herinneringen blijven en nieuwe herinneringen worden gemaakt, ongeacht de taal waarin gesproken wordt.
Lilian Verblakt
HAVO Oud Vroenhoven, 1971-1977, klas 5F
